اینجانب ریحانه سیف چند سالی است که  بعنوان مدیر مرکز اختلالات یادگیری کیمیا  با دانش آموزان دختر و پسر با ويژگي هاي رفتاري و اجتماعي متفاوت سر و كار داشتم. اما امسال یکی  از دانش آموزان مراجعه کننده به مرکز اختلالات ، با بقيه بچه هايي كه تا به حال ديده بودم خيلي فرق داشت.        وی كودكي خجالتي، مضطرب و افسرده بود. آهسته و لرزان صحبت مي كرد. با بقيه بچه ها دوست نمي شد و گوشه گير بود. حتي قادر نبود كه وسايل خود را از كيفش در آورد. كتابش را وارونه در دست مي گرفت و هنگام تصويرخواني از كتاب بخوانيم، مي گفت: چيزي نمي بينم. در نوشتن نيز مشكل داشت و ساده ترين علائم كتاب بنويسيم را نمي توانست، بنويسد. او رياضي را درك نمي كرد. به طور كلي او دچار اختلالات يادگيري يا ديسلكسي بود. در گوش دادن، صحبت كردن، خواندن، نوشتن، استدلال كردن و درك كردن مشكل داشت. با بررسي هايي كه در مورد وی توسط خودم و همکارانم انجام دادم در يادگيري بسيار مشكل داشت. براي حل اختلالات يادگيري و رفتاري او نياز به روش تدريس مناسب و خاص بود.