از آن زمان تا سال ۱۸۲۷ ميلاكي كروميت حاصل از سلسله جبال اورال شوروي سابق تنها مركز عمده عرضه كروميت جهان محسوب مي‌شد وبيشتر مورد مصارف شيميايي قرار مي‌گرفت. كشف كروميت در مريلند در سال ۱۸۲۷ و متعاقب آن در ايالات پنسيلوانيا و ويرجينيا و همچنين كشف و توسعه كانسارهاي عظيم كروميت در تركيه در سال ۱۸۶۰، شوروي سابق را از صدر فهرست توليد كنندگان كروميت در جهان خارج ساخت، اين ماده معدني تا اوايل سال ۱۹۰۰ ميلادي عمدتاً براي صنايع شيميايي مصرف مي‌گرديد ولي از آن پس به طور وسيع در مصارف توليدات متالورژي و نيز آجرهاي نسوز به كار رفت.
براي اولين بار در سال ۱۹۱۳، فلز كروم در صنعت توليد فولاد ضد زنگ به كار برده شد، پس از آن اين عنصر در جامعه صنعتي موقعيت استراتژيك يافته و تقريباً در دهه، توليد سالانه كروميت دو برابر شده است، به طوري كه امروزه با ذخيره ۳۶۰۰ ميليون تن، در جهان ميزان توليد ساليانه آن به ۷/۱۳ ميليون تن در سال ۲۰۰۰ رسيده است.
کلارک (G. L. Clark) و آللي (A. Ally) در سال ۱۹۳۲ نمونه هاي زيادي از کروميت هاي بوشولد، رودزيا، کوبا و يونان را بطريقه شيميايي تجزيه کرده اند. در اين نمونه ها مقدار Cr2O3 بين ۳۳ تا ۵۳ درصد متغير بوده است. اين دو نفر نشان داده اند که پارامتر شبکه کروميت با پائين آمدن مقدار درصد Al2O3 در ترکيب جسم از ۱۷۹/۸ آنگستروم تا ۲۸۵/۸ آنگستروم تغيير مي کند.