چكيده :

 با توجه به اینکه در هزاره سوم ، موجهای جهانی شدن تحولات اساسی و ساختاری در زندگی بشر پدیدآورده است ،آموزش نیز به تبع آن دچار تحولات زیر بنایی و بنیادین شده است ؛ بطوری که دیگر نمی توان تعلیم و تربیت را مختص کلاس های درس دانست. آنچه امروز بر‌ آن تاکید می شود این است که ما باید بدون توجه به محدودیتهای زمانی و مکانی در هر فرصتی، ذهن ، اندیشه و احساس کودکان را با آموزش مأنوس و مرتبط سازیم. یکی از مصادیقی که در این هزاره به عنوان یک زمان مناسب برای آموزش از آن یاد می شود زنگ تفریح در مدارس است. در حقیقت زنگ تفریح زمانی برای اتلاف وقت یا صرفاً رفع خستگی نیست بلکه اگر به واقع مفهوم و ماهیت زنگ های تفریح در مدارس توجه شود می توان و احساس دانش آموزان دانست.

در واقع به نقش تربیتی آن رسید که به مراتب فراتر از کلاس های درس است و این نکته ای است که در نظام آموزش و پرورش ایران کمتر به آن توجه شده و حتی در برنامه ریزی ها و مسائلی که در خصوص این بخش مطرح می شود کمتر صحبتی در مورد اهمیت حیاتی آن عنوان می شود.زنگ تفریح از این جهت حائز اهمیت است که معمولاً دانش آموزان با شنیدن صدای زنگ پایان درس به سرعت و با شتاب، خود را به حیاط مدرسه رسانده و گویا احساس رهایی و آزادی می کنند. در واقع اگر آموزش در کلاس، اجباری، تحمیلی و خسته کننده است زنگ تفریح آغاز شادی و تفریح و فعالیت است. هر چند که یکی از اهداف در نظر گرفتن این زمان کوتاه، استراحت فکری، ذهنی، روحی و جسمی کودکان و نوجوانان است اما با توجه به اینکه آموزش به دو صورت آشکار و پنهان ارائه می شود زنگ تفریح را باید زمان مناسبی برای تعلیم و تربیت روح

اگر بپذیریم هر کودک و نوجوانی در زمانی که ذهن و احساس و ادراکش از تعلقات بیرونی رهایی یافته و هیچ اجباری برای پذیرش چیزی وجود ندارد، بهتر می تواند به خود شکوفایی استعدادهایش کمک نماید در آن صورت از فرصت های کوتاه بین ساعت کلاسی بهتر استفاده خواهیم نمود. بچه ها در ساعات زنگ تفریح ارتباط و تعامل را با همسالان خود می آموزند؛ ارتباطی که در فضایی کاملاً باز و آزاد و بدون حضور هیچ سرپرست یا فردی که بخواهد به آنها امر و نهی کند، به دست می آید.