همه محقّقان و پژوهشگران جهان اعتراف دارند که زندگی باید به گونهای اجتماعی همراه با روح تعاون و همکاری اداره شود. جامعه شناسان با بررسی آثار تمدن انسانهای گذشته این حقیقت را به اثبات رساندهاند که «زندگی اجتماعی» یک ضرورت غیر قابل انکار است و علم روانشناسی نیز معتقد است:
«انسان فطرتاً اجتماعی و دارای روح جمعگرایی است
