وجود انقلاب در هر كشوري دلالت بر فاكتورهاي منفي سران آن كشور را دارد كه به نوعي بي‌عدالتي و فشار عرصه را به مردم تنگ كرده و موجب برپايي اعتراضات و مخالفت هاي شديد و در نتيجه انقلاب مي شود , كه انقلاب اسلامي ايران نيز از اين قاعده مستثني نيست. انقلاب اسلامي ايران كه ريشه هاي آن به سال ۱۳۴۲ برمي گردد به رهبري امام خميني در سال ۱۳۵۷ به بار نشست، و دولتي اسلامي بنام جمهوري اسلامي ايران جاي آنرا گرفت سياست جمهوري اسلامي ايران در خارج هم تاثيرات بسياري در دوره انقلاب و پس از آن بوجود آورد، كه تاثيرات و بازتابهاي بسياري در منطقه و جهان داشته است از آنجايي كه سياست خارجي جمهوري اسلامي هميشه مدافع حقوق حقه و گروههاي مبارز اسلامي نيز بوده است، در نتيجه تاثير و نفوذ گسترده اي در منطقه و جهان گذارده است كه به صورت هاي گوناگون نمايان شده است مانند تشديد مقاومت گروههاي مبارز افغانستان عليه نيروهاي متجاوز شوروي، روحيه بخشيدن به گروههاي مقاومت اسلامي مصر و اخوان المسلمين، تقويت يافتن گروههاي اسلامي الجزاير و ترس كشورهاي غربي از گسترش سياستهاي انقلابي جمهوري اسلامي ايران و تاثیر آن به كشورهاي ديگر، حمايت و تقويت گروههاي جهادی لبنانی و فلسطين و جبهه گيري علني ايران براي مبارزه با اشغالگري رژيم صهيونيستي – از جمله حمايت از گروه هاي مبارز لبنانی، امل و تشکیل گروه جهادي حزب الله تحت نفوذ حمايت ايران – و تقويت و تحكيم مواضع گروههاي فلسطيني بخصوص جهاد اسلامي و حماس و همچنین حمايت از رژيم ضد نژاد بدست آفريقا جنوبي و مبارزه با استكبار جهاني را     مي تواند از سياست هاي خارجي جمهوری اسلامی ایران  نام برد.