پایان نامه رشته علوم دامی تاثیر پروستاگلندین ها و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی روی عارضه سندرم آسیت در چوچه های گوشتی در رشته علوم دامی گرایش فیزیولوژی دام و طیور

چکیده:

تأثیر پروستاگلندین ها و داروهای ضد التهاب غیر استروییدی در آسیت جوجه های گوشتی

این تحقیق به منظور بررسی اثرات ( عملکرد ، وزن اندامهای انتخاب شده و پارامترهای خونی) افزایش سطوح و انواع پروستاگلندین بر روی جوجه های گوشتی به انجام رسید . تعداد ۲۷۰ جوجه گوشتی یکروزه ( راس ۳۰۸ ) در ۲۷ عدد قفس زمینی به ابعاد ۲×۱ متر که هر کدام گنجایش ۱۰ پرنده داشته ، جای گرفتند . این آزمایش با تزریق PGE و PGF در دو سطح (۰۵/۰ و ۱/۰ ) میلی گرم در کیلوگرم و افزودن داروهای ضد التهاب غیر استروییدی به آب جوجه ها انجام گرفت. آسپرین و ایندومتاسین به عنوان بلوک کننده های پروستاگلندین جهت تحریک و بزرگ کردن وریدها و جلوگیری از ایجاد لختة خون استفاده شدند .

در سن ۵ و ۷ هفتگی نمونه های خونی از ورید بال جمع آوری و آنالیز شد و در سن ۴۹ روزگی قبل از کشتار ، وزن نهایی بدن و بعد از آن اندامهای انتخاب شدة ( کبد و قلب ) به طور انفرادی ثبت و به صورت درصدی از وزن بدن نشان داده شدند . نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادند که افزایش سطوح انواع پروستاگلندین ها و آنتی پروستاگلندین ها تأثیری بر روی صفات عملکردی ( ضریب تبدیل غذائی ) و صفات فیزیولوژیکی اندام انتخاب شده     ( قلب ) نداشتند . در حالی که تأثیر معنی داری در روی وزن نهایی بدن (۰۱/۰ P < ) ، وزن کبد (۰۵/۰ P < ) و صفات فیزیولوژیکی هموگلوبین و هماتوکریت (۰۱/۰ P < ) نشان دادند. در نتیجه تزریق پروستاگلندین ها بدون توجه به نوع انها باعث افزایش مقادیر وزن کبد، هموگلوبین و هماتوکریت شد . داروهای ضد التهاب غیر استروییدی تأثیری در پیشگیری از سندرم آسیت نداشت .