چكيده :

با شروع دنیای مدرن، ادبیات فارسی فضاهای تازه‌ای را تجربه کرد که یکی از آنها نگاه‌های تازه به ماهیت، وجود، کارکرد و به ویژه نوع حضور و ظهور او به عنوان نیمی از پیکرۀ جامعه بود. نگاه به مسئلۀ زن هم در تمامی ابعاد وجودی ـ به ویژه نوع کنش و پوشش او ـ در ادب نوین فارسی مبتنی بر نگره‌ها و گرایه‌های متعدد، متفاوت و بعضا متخالف بود. هر چند ـ به هر حال ـ شاعران و نویسندگانی که درکی عمیق‌تر و روشن‌تر از سنت و حقیقت مرنیت داشتند، چندان همسو با طرد و نفی مراسم، شعائر و آداب و موازینی که همسو با سرشت فردی و اقتضائات جمعی و ملی ایرانی بود، نبودند و این مراسم و موازین را مانع و رادعی برای پیشرفت و تکامل زن و حضور و ظهور او در جمع نمی‌دانستند.به هر روی ادبیات معاصر که کمی پیش‌تر از مشروطه آغاز می‌شود و تا امروز ادامه می‌یابد؛ یکی از مهم‌ترین ساحت‌ها برای شناخت زن و ابعاد وجودی اوست که اوج آن ـ از نظر ظاهری ـ در انتخاب نوع حضور و پوشش زن هویدا می‌شود. با فهم این ادبیات ـ به ویژه اشعار و رمان‌های معاصر ـ می‌توان بسیاری از ابعاد شخصی و شخصیتی زن مسلمان ایرانی را شناخت و با طیف وسیعی از دیدگاه‌های صاحب‌نظران دوسوی این فرهنگ آشنا شد.

مسئلۀ پوشش و به طور خاص حجاب در جامعۀ ایران از دیرباز به عنوان مسئله‌ای حیاتی و هویت‌بخش مدنظر بوده است. بررسی تنوع لباس‌ها در میان اقوام مختلف این سرزمین و در کنار آن، برجسته‌ساختن وجوه اشتراکی که همگی آنها را به «لباس ایرانی» تبدیل می‌کند، در کنار واکاوی نقاط افتراقی که تفاوت‌ها و تنوع در نگرش‌های اجتماعی، فرهنگی، زیباشناختی و حتی اقتصادی و سیاسی را در مناطق مختلف کشور بازنمایی می‌کند، می‌تواند ما را به فهمی ژرف‌تر و دقیق‌تر از فرهنگ ایرانی رهنمون شود. با توجه به اینکه دبیر ادبیات می تواند نقش بسزایی در تربیت نسل آینده چه از لحاظ سطح علمی و چه از لحاظ اخلاقی داشته باشد، بنده تصمیم گرفتم بر روی نهادینه سازی حجاب اسلامی در یکی از دانش آموزانم به نام زهرا کوشیده و او را به این امر مهم و مقدس مقید نمایم.