مدارس شبانه روزي از جمله مدارسی هستند که به منظور ایجاد فرصت مناسب براي تحصیل دانش آموزان روستایی و حاشیه نشین شهرهاو جلوگیري از هدر رفتن استعدادهاي افراد در مناطق محروم به دلیل نبود مراکز آموزشی مناسب و فراهم کردن زمینه تربیتی نیروي انسانی مورد نیازمناطق محروم از میان دانش آموزان همان مناطق تأسیس شد (میکائیلی منیع، ۱۳۸۹ ). هر ساله بسیاري از دانش آموزان خانه را براي ورود به این نوع مدارس ترك م یکنند و با فرصتها،چالشها و محرك هاي استرس زاي بسیاري همچون جا به جایی روبرو می شوند. دانشآموزان شبانه روزي در جریان جابه جایی و انتقال از خانه به محیط شبانه روزي، غربت زدگی را تجربه می کنند. غربت زدگی مجموعه حالتهاي شناختی، رفتاري و هیجانی می باشد که با نشخوار ذهنی درباره خانه، میل شدید به برگشتن به خانه، حالات افسردگی و نشانه هاي جسمی مربوط می شود (ونتیلبرگ، وینگرهوتس و ون هک ) دانش آموزان خوابگاهی در این نوع مدارس نیاز به مراقبت بیشتری چه از لحاظ آموزشی و چه از لحاظ عاطفی می باشند