مفاهيم كلي
خروج: از مدار خارج شدن مؤلفة سيستم توزيع را بر هر دليلي خروج آن مؤلفه مي گويند.
خروج بابرنامه: از مدار خارج شدن مؤلفه اي بصورت عمدي و با برنامي قبلي را خروج با برنامة آن مؤلفه مي گويند.
خروج اجباري: خروجي كه بر ارادة بهره بردار در انجام آن نقشي نداشته و بعلت ايجاد شرايط اضطراريِ خاص آن مؤلفه، خروج بصورت اجباري انجام مي شود.
خروج اجباري گذرا: درصورتي كه علت خروج فوراً از بين برود، و مؤلفة خارج شده (بصورت اجباري) بتواند بصورت اتومات به مدار باز گردد، خروج اجباري را خروج اجباريِ گذرا مي نامند.
خروج اجباري ديرپا: خروج اجباري كه گذرا نباشد ديرپا خواهد بود.
خروج جزئي: خروجي كه درآن تنهاي قسمتي از يك مؤلفه از مدار خارج شده است. بعبارت ديگر ظرفيت و يا كيفيت انجام وظيفة مولفة مذكور كاهش مي يابد.
بديهي است امكان به تعويق انداختن خروج بابرنامه وجود دارد، در حالي كه چنين امكاني براي خروج اجباري وجود ندارد.

قطع (Interruption): رخ دادن وقفه در خدمت رساني به يك يا چند مصرف كننده را قطع شدن اين مصرف كننده ها مي گويند.
قطع اجباري(Forced Interruption): قطع ناشي از خروج اجباري را قطع اجباري مي گويند.
قطع با برنامه(Scheduled Interruption): قطع ناشي از خروج با برنامه را خروج با برنامه مي گويند.
قطع ها از نظر زمان بر طرف شدنشان نيز به سه دسته تقسيم مي شوند.
۱-    قطع آني(Instantaneous Interruption): قطعي است كه در كمتر از يك دقيقه قابل رفع مي باشد.
۲-    قطع موقتي(Mometary Interruption): قطعي است كه برطرف كردن آن معمولاً يك تا دو ساعت طول مي كشد.
۳-    قطع طولاني(Long Interruption): قطي است كه بيش از چندين ساعت زمان براي بر طرف كردنش لازم است.

فلوچارت زير، علل عمدة خروج در شبكة توزيع را نشان مي دهد.
شامل۷۵صفحه