اولين چاه نفت در سال ۱۸۵۹ در نقطه اي بنام تيتوسويل واقع در ايالت پنسيلوانيا توسط مهندس جواني بنام ادوين در يك ۳۸ ساله  و با همكاري دوست آهنگرش بنام ويليام اسميت در عمق ۲۱ متري زمين حفر شد و به مخزن نفت رسيد.
پتروليوم «روغن سنگ» كه نام آن از ريشه لاتيني Petra يعني سنگ و Oleum يعني روغن گرفته شده است در نزد قدما كيفيت مخصوص و معروفي داشت. مصري‌ها آنرا براي موميايي كردن مردگان و فينيقي ها براي بتونه كردن كشتي ها به كار مي بردند بيزانسي‌ها از قرن هفتم به بعد از روغن سنگ بعنوان اسلحه استفاده مي كردند بدين ترتيب كه به هنگام نزديك شدن كشتي هاي جنگي دشمن به شهرهاي ساحلي آنها، مقداري نفت روي آب هاي ساحلي مي ريختند و با آتش زدن آن ناوگان دشمن را دچار حريق مي ساختند. امروزه از نفت علاوه بر موارد استعمال متعدد، حتي تركيبات دارويي زيادي ساخته مي شود.
لازم به ذكر است نفتي كه قبل از حفر اولين چاه نفت پنسيلوانيا مورد استفاده قرار مي‌گرفت از چشمه هاي نفتي بود كه در بعضي از نقاط زمين مثل باكو خود بخود بر سطح زمين جريان مي يافت و در نزد قدما ارزش امروزي را نداشته است.
در سال ۱۸۵۹ در ايالت پنسيلوانيا بهاي روغن هاي حيواني كه براي ايجاد روشنايي بكار مي رفت به حد سرسام آوري رسيده بود. صنعت نوپاي آن روز نيز براي روشنايي احتياج به اين نوع روغن داشت بنابراين ماده اوليه جديدي كه بتواند جانشين روغن‌هاي حيواني بشود، شديداً مورد نياز بود. آنها بزودي متوجه شدند كه با تقطير نفت خام، مايع صاف تري بدست مي آيد كه كيفيت اشتعال بهتري دارد و مي‌تواند بطور موثري جايگزين روغن هاي حيواني بشود همچنين دريافتند كه مشتقات نفت بخوبي مي تواند براي روغن كاري ماشين ها مورد استفاده قرار گيرد در آن زمان در ايالت پنسيلوانيا با جديدترين ابزار توليد مي توانستند روزانه حداكثر شش هزار گالن نفت توليد كنند و عمده تقاضاي خريد نفت از طرف كارخانه هاي پارچه بافي بود كه از آن براي روغن كاري ماشين هاي خود استفاده مي كردند كم كم مصرف نفت رو به افزايش گذاشت بطوريكه در سال ۱۸۶۰ تعداد ۷۴ حلقه چاه در داخل يا اطراف دره اويل كريك وجود داشت كه سالانه ۵۰۹۰۰۰ بشكه نفت از آنها استخراج شد.
شامل۱۹صفحه