مقدمه

تدوين تاريخ نظامي هر كشوري براي دست اندركاران اداره آن كشور، بويژه نظاميان، حائز اهميت فراواني است. اين مهم زماني شدت مي يابد كه كشور مورد نظر داراي سياستي مستقل بوده و در مواجهه با تهديدات داخلي و خارجي به مقدورات و امكانات خود متكي باشد. جمهوري اسلامي ايران از نمونه كشورهايي است كه پس از تأسيس، با انواع مشكلات سياسي و نظامي پيچيده مواجه گرديده است، و به درستي مي توان گفت كه اين نظام در دوران حيات خود خونين ترين صفحات تاريخ خويش را رقم زده است.

در اين دوران مردم ايران كه در معرض شديد ترين فشارهاي نظامي، چه در جبهه هاي نبرد و چه در شهرها قرار داشتند، با مقاومت و ايستادگي در مقابل توطئه هاي گوناگون دشمنان انقلاب اسلامي، اجازه ندادند حتي يك وجب از خاك ميهن اسلامي از اين كشور جدا شود (پديده اي كه هيچگاه در تاريخ ايران مسبوق به سابقه نبوده است، زيرا حكومتهاي گذشته در هر يك از جنگها و درگيريهاي خود با دشمنان خارجي ، بخشي از كشور را از دست داده اند). به همين دليل تدوين تاريخ اين دوران از ارزش والايي برخوردار است كه در اين مهم آنچه بايد مورد توجه و دقت قرار گيرد، رعايت اصل امانت داري و بيان واقعيتهاي جنگ هشت ساله توسط نويسندگان تاريخ است. اگرچه امروزه پيشرفت علوم و روشهاي ثبت و ضبط اطلاعات و اسناد، بويژه در زمينه علوم انساني، مانع از تحريف تاريخ مي شود، اما عليرغم اين موضوع، نويسندگان تاريخ بايد توجه داشته باشند كه اگر خوانندگان به مطالب ارائه شده توسط آنان بي اعتنا شوند، سخن درست آنان را نيز با ديده ترديد خواهند نگريست.

با اين مقدمه (كه اهميت نگارش صحيح تاريخ را مطمح نظر قرار مي دهد) ما برآنيم به بررسي و نقد كتابي بپردازيم كه اخيراً توسط ارتش جمهوري اسلامي ايران منتشر شده است. اما قبل از آن، ذكر اين نكته را ضروري مي دانيم كه عنوان كتاب (نقش ارتش جمهوري اسلامي ايران در هشت سال دفاع مقدس) چنين القاء مي كند كه تنها مدافع در مقابل هجوم عراق، ارتش بود. اين درحالي است كه نيروهاي مردمي و سپاه پاسداران نقش بسزايي در مقابله با دشمن و جلوگيري از پيشروي اش داشتند.